Ένα θαύμα τοπικής αυτοδιοίκησης

Όπως οργανώνει μια οικογένεια τη ζωή της, μπορεί να το κάνει κι ένα χωριό. Με αυτό το σκεπτικό, ο Δημήτρης Τσουκαλάς άφησε την Αθήνα, επέστρεψε στο χωριό του διεκδικώντας την ψήφο των συντοπιτών του και, ως κοινοτάρχης τα τελευταία 15 χρόνια, μεταμόρφωσε την Ανάβρα αξιοποιώντας τα ευρωπαικά κονδύλια.

Κάπως έτσι ξεκίνησε το "Κ" της κυριακάτικης καθημερινής ένα αφιέρωμα για την Ανάβρα, ένα ορεινό κτηνοτροφικό χωριό του Ν. Μαγνησίας με 700 κατοίκους και 25000 ζωντανά! Όταν ο Δημήτρης Τσουκαλάς επέστρεψε τα ζώα ήταν μέσα στο χωριό και δεν υπήρχε σημείο του χωριού με τσιμέντο. Με επιμονή και οξύτητα πνεύματος ξερίζωσε αντιλήψεις, ήρθε σε ρήξεις και τελικά τα κατάφερε. Πλέον το χωριό διαθέτει άριστες βασικές υποδομές, οδικό δίκτυο, κτηνοτροφικά πάρκα-οικισμούς, υπερσύγχρονο σφαγείο με βιολογική γραμμή, αιολικό πάρκο που αποφέρει 100 χιλιάδες ευρώ το χρόνο στην κοινότητα, έχει δημοπρατηθεί μικρό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο ενώ έχει γίνει προμελέτη για σύστημα δωρεάν θέρμανσης που θα λειτουργεί με καύση βιομάζας και διατρέχει όλο το χωριό. Μαζί με άλλα μεγαλύτερα ή μικρότερα έργα η πολιτεία αυτή μοιάζει να έχει ξεφύγει πολύ από τα τυπικά δεδόμενα μιας ελληνικής κοινότητας σκαρφαλωμένης στα 1000 μετρα υψόμετρο!

Μελαγχόλησα όταν διάβασα το άρθρο...αυτονόητο το γιατί. Τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα, μια μικρή κοινότητα ανθρώπων με τα ίδια συμφέροντα (σχεδόν το 95% κτηνοτρόφοι) η Ανάβρα, μια μικροαστική κοινωνία με πιο πολύπλοκες δομές η Φιλιππιάδα. Για αρκετά όμως χρόνια δεν βλέπω τον τόπο να αναπτύσσεται. Το να ευημερεί το σπιτικό σου (εάν συμβαίνει) δεν σημαίνει ότι ευημερεί κι ο τόπος σου. Πάσχουμε σε ανθρώπινο δυναμικό; Δεν νομίζω! Γιατί όμως δεν βρίσκονται 5 άτομα να πετάξουν δυο υλοποιήσιμες ιδεές στο τραπέζι; Έχω βαρεθεί να μην έχω μια καλαίσθητη πλατεία, έναν κανονικό πεζόδρομο και δυο όμορφα δημόσια κτίρια σ'αυτή την πόλη. Γιατί τα χάνια που αποτελούν ιστορία της πόλης να μην αξιοποιούνται; Πόσο τραγικό και δύσκολο είναι να ανακαινήσεις δυό απο αυτά, ένα για πολιτιστικές εκδηλώσεις κι ένα για παιδικό κουκλοθέατρο-παιδότοπο και να δώσεις με αυστηρά κριτήρια άλλο ένα σε ιδιώτη να επενδύσει σε έναν προσεγμένο χώρο. Μην μιλήσω για τον Ζηρό και γίνω βαρετός.

Τα λογύδρια του πληκτρολογίου μπορούν να καταντήσουν κάποιες φορές γραφικά και το σίγουρο είναι πως η διοίκηση ενός δήμου είναι δύσκολο έργο. Πείσε με όμως κ. υποψήφιε δήμαρχε πως μπορείς να υλοποιήσεις τα απλά, πως έχεις όμορφες και δημιουργικές ιδέες. Μην μας κουράσεις για άλλη μια φορά για το τι έκανε και τι δεν έκανε η προηγούμενη τοπική αυτοδιοίκηση. Δες τον δήμο σαν το σπίτι σου, σαν την επιχείρηση σου, σαν το χώρο σου που εργάζεσαι και φρόντισε να τον κάνεις καλύτερο. Κι αν δεν μπορείς μόνος σου, φώναξε κάποιους ανθρώπους να σε βοήθησουν, δεν είναι ντροπή. Είμαι βέβαιος οτι μερικοί θα δούλευαν εθελοντικά για να κάνει ένα βήμα μπροστά αυτός ο τόπος. Κουράστηκαν και βαρέθηκαν στο σημειωτόν.