9 Ιαν 2007

Κατάληψις

Do you prefer your Martini shaken or stirred?
Do I look like I give a damn?

James Bond in Casino Royal


Ακόμη κι ο James Bond άλλαξε κι εμείς πασχίζουμε εδώ και χρόνια να πετύχουμε αλλαγές σε έναν χώρο που νοσεί κι αργοπεθαίνει. Τις προηγούμενες ημέρες άρχισε η συζήτηση στη βουλή για την παιδεία. Αντιδράσεις πολλές, από αρκετούς πολιτικούς φορείς, με φοιτητές, πανεπιστημιακούς, δασκάλους, μαθητές να συμμετέχουν σε ένα περίεργο γαϊτανάκι, οπου όλοι νομίζουν πως υφαίνουν τον ίδιο ιστό, αλλά μάταια...ο καθένας οδεύει προς διαφορετική κατεύθυνση, χωρίς πραγματικό ουσιαστικό κοινό στόχο.
Οι απόψεις μου σχετικά με το άρθρο 16 είναι πολύ συγκεκριμένες, αλλά δεν νομίζω ότι αποτελούν λόγο συζήτησης. Αυτό όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι ο τρόπος που οι φοιτητές διαχειρίζονται αυτή την κατάσταση. Λυπάμαι, αλλά κι αυτός ο αγώνας τους είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Και δεν μιλάω για μέτρα που μπορεί να παρθούν πίσω, ή παραιτήσεις υπουργών κτλ κτλ που οι οργανωτές αυτών των αγώνων παρουσιάζουν ως επιτυχία. Μιλάω για τον αγώνα τον ίδιο και το πως αύτος περνά στην συνείδηση του φοιτητή και διαμορφώνει το χαρακτήρα του και τη στάση του απέναντι στη ζώη. Δυστυχώς πλέον οι αγώνες της πλειοψηφίας των φοιτητών είναι οι αγώνες του espesso και του capuccino, του "δεν βαριέσαι, πάμε για κανένα μπανάκι", "ελα μωρέ να κλείσουμε την σχολή να πάμε κανένα τριήμερο". Είναι αγώνες που δίνονται χωρίς να είναι μπολιασμένο μέσα τους ότι μπορεί να έχουν και συνέπειες. Αγωνιζόμαστε και κρατάμε κλειστό το πανεπιστήμιο, αλλά είναι αυτονόητο πως δεν θα χαθούν εργαστήρια. Καταλαμβάνουμε το πανεπιστήμιο στην εξεταστική περίοδο, αλλά απαιτούμε αυτή να μεταφερθεί τον Σεπτέμβριο. Απορρίπτουμε την αξιολόγηση των καθηγητών, αλλά δεν μας ενοχλεί που μας διδάσκουν ανεπαρκείς επιστήμονες. Το ίδιο άτομο μετά από μερικά χρόνια θα ωρύεται γιατί το δημόσιο δεν είχε ζεστάνει την καρέκλα του από καιρό -κι αν τα καταφέρει- θα ξύνεται με τις ώρες γιατί θα γνωρίζει πως κανένας δεν θα τολμήσει να πειράξει τα κεκτημένα του, όπως και τότε που ήταν φοιτητής

3 Comentários:

Χρίστος είπε...

Καλημέρα και Καλή χρονιά!
Ομολογώ πως τώρα είδα το μπλόγκ σου - τόσο άσχετος με το λινκσ που δεν σκέφτηκα καν να πατήσω το λινκ στο σχόλιο σου, κάτι μήνες πριν!
Καλό μπλόγκ λοιπόν -
αν και θα διαφωνίσω με την διαφωνία σου για το αρθρο 16 (όπως διαφωνώ και με τους φοιτητές!)

Ναι, το να διασφαλίζεται ο (αποκλειστικά) δημόσιος χαρακτήρας

Vangelis είπε...

Εαν θες συνεχισε αυτο που εγραφες γιατι για καποιο λογο κοπηκε...
Παντως το blog σου εχει γινει super :-)

Χρίστος είπε...

συγνώμη - μάλλον έγραφα πολλά!
ο να διασφαλίζεται ο (αποκλειστικά) δημόσιος χαρακτήρας της ανώτατης παιδείας είναι και σημαντικό και κάτι που αξίζει να πολεμήσεις για να το κερδίσεις (και ΔΕΝ είναι αποκλειστικά ελληνική εφεύρεση - το ίδιο ισχύει και στην Ισπανία, στην γερμανία κλπ
Και, ναι, είναι σημαντική η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται, αλλά το ίδιο (πιο?) σημαντική είναι η ισότητα πρόσβασης σε αυτή (και η Ελλάδα, με όλα τα αρνητικά της) τα πάει πολύ καλά σε επίπεδο ταξικής κινητικότητας μέσω ανώτατης εκπαίδευσης (σε αντίθεση με άλλες χώρες όπως ΗΒ η ΗΠΑ)
Αλλά διαφωνώ και με πολλούς από τους φοιτητές - φοιτητοπατέρες που χέρι ΄χερι με διεφθαρμένους καθηγητές προσπαθούν να διασφαλίσουν το ststus quo - μοναδικό σύγγράμα κλπ κλπ

Φιλιππιάδα © 2008 Template by Dicas Blogger.

TOPO