Do you prefer your Martini shaken or stirred?
Do I look like I give a damn?
James Bond in Casino Royal
Ακόμη κι ο James Bond άλλαξε κι εμείς πασχίζουμε εδώ και χρόνια να πετύχουμε αλλαγές σε έναν χώρο που νοσεί κι αργοπεθαίνει. Τις προηγούμενες ημέρες άρχισε η συζήτηση στη βουλή για την παιδεία. Αντιδράσεις πολλές, από αρκετούς πολιτικούς φορείς, με φοιτητές, πανεπιστημιακούς, δασκάλους, μαθητές να συμμετέχουν σε ένα περίεργο γαϊτανάκι, οπου όλοι νομίζουν πως υφαίνουν τον ίδιο ιστό, αλλά μάταια...ο καθένας οδεύει προς διαφορετική κατεύθυνση, χωρίς πραγματικό ουσιαστικό κοινό στόχο.
Οι απόψεις μου σχετικά με το άρθρο 16 είναι πολύ συγκεκριμένες, αλλά δεν νομίζω ότι αποτελούν λόγο συζήτησης. Αυτό όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι ο τρόπος που οι φοιτητές διαχειρίζονται αυτή την κατάσταση. Λυπάμαι, αλλά κι αυτός ο αγώνας τους είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Και δεν μιλάω για μέτρα που μπορεί να παρθούν πίσω, ή παραιτήσεις υπουργών κτλ κτλ που οι οργανωτές αυτών των αγώνων παρουσιάζουν ως επιτυχία. Μιλάω για τον αγώνα τον ίδιο και το πως αύτος περνά στην συνείδηση του φοιτητή και διαμορφώνει το χαρακτήρα του και τη στάση του απέναντι στη ζώη. Δυστυχώς πλέον οι αγώνες της πλειοψηφίας των φοιτητών είναι οι αγώνες του espesso και του capuccino, του "δεν βαριέσαι, πάμε για κανένα μπανάκι", "ελα μωρέ να κλείσουμε την σχολή να πάμε κανένα τριήμερο". Είναι αγώνες που δίνονται χωρίς να είναι μπολιασμένο μέσα τους ότι μπορεί να έχουν και συνέπειες. Αγωνιζόμαστε και κρατάμε κλειστό το πανεπιστήμιο, αλλά είναι αυτονόητο πως δεν θα χαθούν εργαστήρια. Καταλαμβάνουμε το πανεπιστήμιο στην εξεταστική περίοδο, αλλά απαιτούμε αυτή να μεταφερθεί τον Σεπτέμβριο. Απορρίπτουμε την αξιολόγηση των καθηγητών, αλλά δεν μας ενοχλεί που μας διδάσκουν ανεπαρκείς επιστήμονες. Το ίδιο άτομο μετά από μερικά χρόνια θα ωρύεται γιατί το δημόσιο δεν είχε ζεστάνει την καρέκλα του από καιρό -κι αν τα καταφέρει- θα ξύνεται με τις ώρες γιατί θα γνωρίζει πως κανένας δεν θα τολμήσει να πειράξει τα κεκτημένα του, όπως και τότε που ήταν φοιτητής
Γιατί με κοιτάνε στα φανάρια υποτιμητικά κάποιοι από τα τζιπάκια τους όταν ακούνε τα κλαρίνα από το δικό μου αμάξι?? Ρε δε πάτε να τα βάλετε σε καμιά λάσπη γιατί θα σας σκουριάσει από το πολύ πλύσιμο του πακιστανού στα βενζινάδικα της Κηφισιάς!
