Αλεξίπτωτο πλαγιάς

Το κείμενο που ακολουθεί είναι του Σταύρου Κωστούλα, εκπαιδευτή αλεξίπτωτου πλαγιάς.

Από τους Αρχαίους καιρούς το όνειρο του ανθρώπου ήταν να μιμηθεί τα πουλιά, να μπορέσει να πετάξει, πολλές οι αποτυχημένες προσπάθειές του αλλά τελικά τα κατάφερε, αλλά………….
Τι ειρωνεία!!!
Ο άνθρωπος έμελλε να ανακαλύψει πρώτα τις πιο πολύπλοκες πτητικές μηχανές, να σπάσει το φράγμα του ήχου, να κατακτήσει το φεγγάρι, και στο τέλος να ανακαλύψει την πιο απλή πτητική συσκευή, το αλεξίπτωτο πλαγιάς η το Parapente όπως είχε επικρατήσει ο γαλλικός όρος πριν μεταφραστεί και καθιερωθεί η Ελληνική ονομασία, στην ουσία Para στα Γαλλικά σημαίνει αλεξίπτωτο και pente η πλαγιά άρα αλεξίπτωτο πλαγιάς για όσους αγαπούν την Ελληνική.
Τι είναι όμως το αλεξίπτωτο πλαγιάς ;
Κατασκευαστικά είναι δύο φύλλα πολυεστέρα τα οποία είναι ραμμένα μεταξύ τους, όπου από την μια πλευρά υπάρχουν τρύπες για να εισέρχεται στο ενδιάμεσό τους ο αέρας, ώστε αυτά φουσκώνοντας να παίρνουν το σχήμα τις πτέρυγας, όπου έχει και την ιδιότητα της πτήσης , ο πιλότος κάθεται στο κάθισμα το οποίο συνδέεται με τα σχοινάκια, στην ουσία το αλεξίπτωτο πλαγιάς είναι μια εξέλιξη του αλεξιπτώτου ελευθέρας , άλλωστε από αυτό ξεκίνησε όταν κάποιοι Γάλλοι ορειβάτες είχαν σαν ιδέα στα μέσα της δεκαετίας του 70 να το χρησιμοποιήσουν σαν μέσο που θα κάνανε πιο εύκολη την κατάβαση τους από το βουνό.
Η ιδέα αυτή σιγά σιγά εξελίχθηκε και στα μέσα της δεκαετίας του 80 εμφανίστηκαν και οι πρώτες εταιρείες του ιδιόμορφου αυτού σπορ.
Στην κεντρική Ευρώπη είχε ραγδαία ανάπτυξη τόσο για το προσιτό του κόστος που πλέον ο καθένας είχε την δυνατότητα να το αποκτήσει καθώς και για την εύκολη εκμάθηση του, αλλά όσο και για την πρακτικότητά του, μιας και την επαναστατική αυτή πτητική συσκευή μπορούσε ο καθένας χωρίς να έχει ειδικούς χώρους αποθήκευσης να την τακτοποιεί ακόμα και στην ντουλάπα του σπιτιού του.
Στην Ελλάδα έκανε την εμφάνιση του δειλά δειλά το 87 -88 όπου κάποια άτομα σκόρπια ανά την Ελλάδα το έφεραν από το εξωτερικό, δεν πήρε πολύ χρόνο και εξαπλώθηκε και οργανώθηκε και σαν άθλημα στις Αερολέσχες ανά την επικράτεια .
Το 1992 οργανώθηκε το πρώτο Πανελλήνιο πρωτάθλημα , άρχισαν να μπαίνουν κανονισμοί και η προσπάθεια να ελεγχθεί όσον αφορά την ασφάλεια και εκπαίδευση οργανώνοντας το 1994 η Εθνική αερολέσχη Ελλάδος το πρώτο σεμινάριο εκπαιδευτών Α/Π.
Χρόνια με τα χρόνια το αλεξίπτωτο πλαγίας εξελίσσεται τόσο τεχνικά αλλά και κατασκευαστικά, τα στάνταρ ασφαλείας των κατασκευαστών είναι πολύ υψηλά ,για παράδειγμα το πιο λεπτό σχοινάκι ενός Α/Π μπορεί να αντέξει 120 κιλά.
Στην Φιλιππιάδα πρωτοξεκίνησε όταν το 1994 έμαθα να πετώ, έτσι με τα χρόνια ήρθαν στο σπορ και άλλοι Φιλιππιαδιώτες όπως ο Δημήτρης Χ Μάκης ,οΑγγελός Γαλάνης,ο Χρήστος Σταυρόπουλος,ο Γιώργος Μουστακλής ,ο Δημήτρης Κ Μάκης ,ο Γιώργος Καρτέρης, αλλά και από την Κερασούντα ο Κωστας Παπακώστας, και την Καμπή ο Φασιάς Γρηγόρης ,και ο Φασιάς Γρηγόρης του Λάμπρου.
Σημαντικές διακρίσεις έφεραν στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα 2006 στη Β κατ. ο Μουστακλής όπου κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή αλλά και ο Μάκης Κ Δημήτρης που κατέκτησε τον τίτλο του τριταθλητή.
Όλοι οι παραπάνω ανήκουν στο Αεραθλητικό Σωματείο Ήπειρος που έχει έδρα τις Παπαδάτες και Πανηπειρωτική και όχι μόνο εμβέλεια όσον αφορά τους αθλητές που είναι σε αυτό εγγεγραμμένοι.
Το Ήπειρος αυτή την στιγμή είναι ένα από τα πιο οργανωμένα σωματεία και αριθμεί με την φετινή χρονιά 50 πιλότους.